RUMIANEK - Atlas roślin - Poradnik autorstwa Plant-Place

RUMIANEK POSPOLITY

Nazwa łacińska: Matricaria chamomilla L.

Inne nazwy: rumianek lekarski, maruna rumianek, rumianek apteczny

Opis: Rumianek pospolity jest bardzo znaną w Polsce rośliną wieloletnią. Znajdziemy ją na polach, nieużytkach, pastwiskach i przydrożach, gdzie z powodzeniem rośnie. Każdy zna tą roślinę z racji jej bardzo charakterystycznego, silnego i aromatycznego zapachu. Łodyga rumianku jest silnie rozgałęziona, a na końcach poszczególnych rozgałęzień znajdują się koszyczki. Jednocześnie ulistnienie rumianka nie jest pokaźne, jakby natura skupiała się na innych walorach, tworząc wdzięcznie wyglądające i lecznicze kwiatki. Cała część nadziemna rośliny osiąga około 40 cm. Rumianek pospolity uprawia się wyłącznie z nasion, wysiewając je we wrześniu wprost do gruntu. Wegetacja nasion zajmuje około 300-320 dni. Nasionka zachowują zdolność kiełkowania od 3 do 4 lat.

Kwiaty: Kwiaty są koloru białego, z charakterystycznym żółtym środkiem, osiągają niewielką średnicę około 22 mm. 

Stanowisko; na bardzo nieduże wymagania, można spotkać go wszędzie, nawet rosnącego między dwoma płytami chodnikowymi. 

Pielęgnacja: nie wymaga szczególnej troski. 

Roślina lecznicza: Surowcem leczniczym Rumianka pospolitego są koszyczki kwiatowe, które popularnie nazywane są rumiankiem. Najważniejszym składnikiem surowca rumianku jest złożony olejek lotny. Do upraw, tworzonych w celach leczniczych, wprowadzono odmiany bogate w olejek lotny i dobrze rosnące na glebie zasobnej w wapń. Rumianek zbiera się w stanie suchym od maja do późnej jesieni.  Najbardziej wartościowym surowcem, pod względem leczniczym są koszyczki, które są wpół rozwinięte. Zerwane świeże koszyczki rumianka bardzo szybko więdną, tracąc swe właściwości, dlatego bardzo ważne jest, aby po zerwaniu natychmiast je wysuszyć w cieniu, w przewiewnym miejscu, w temperaturze nie przekraczającej 40 st. C. Rumianek działa przeciwzapalnie, wiatropędnie, przeciwskurczowo i antyseptycznie. Ma także działanie przeciwalergicznie. Napar rumianku podaje się w przypadku nieżytu żołądka i jelit, przy wzdęciach i kolce jelitowej, w różnych stanach zapalnych wątroby i pęcherzyka żółciowego, jak również w przewlekłym zapaleniu nerek i pęcherza. Napar rumianku ma szczególne zastosowanie przy wzdęciach, kolkach i zaburzeniach w przewodzie pokarmowym u niemowląt i u małych dzieci.

Roślina jadalna: kwiaty mają słodki smak i często są używane w herbacie, jako napar. Alergicy muszą uważać, bo w większym stopniu mogą być narażeni na alergię na rumianek.